Şiri’den bir nutuk örneği (bestelenmiş şiirler nefes, bestelenmemişler nutuk olarak anılır)

Feyzullah Çelebi’nin oğlu Bektaş Çelebi zaman zaman Şiri, zaman zaman da Hacı Bektaş mahlası ile şiirler yazmıştır. Bektaş Çelebi 1761 yılında ölmüş ve Hacı Bektaş-ı Veli dergahının karşı tarafında, Balım Sultan türbesinin mimarisine benzer bir türbede gömülüdür. Bektaş Çelebi’nin ölümünden sonra, kardeşi Abdüllatif Çelebi burayı Çelebiliğin bir zaviyesi durumuna getirmiştir. Böylece Hacı Bektaş-ı Veli’nin kurduğu nazenin tarikatının dışında, bir Çelebilik yolu da kurulmuş olur.

Bir zamanlar Şiri ve hacı Bektaş mahlaslı şiirlerin, Hacı Bektaş-ı Veli’ye ait olduğu sanılmıştı. Hacı Bektaş-ı Veli’nin dili ile Bektaş Çelebi’nin dili çok ayrıdır. HAcı Bektaş-ı Veli devrinin dili farklıdır. Örneğin Hacı Bektaş-ı Veli Osman Beye: “Öngten sonun gur gele” diye dua eder. Bunun bügünkü Türkçe ile söylenişi: “Önünden sonun gür gelsin” olur. Şu halde bu Türkçe, asla onsekizinci yüzyıl türkçesi olamaz. Şii aruz ve hece veznini başarılı olarak kullanmıştır.

Bir örneği paylaşalım:

Cihan varolmadan ketmi ademde
Hak ile birlikte yekdaş idim ben
Yarattı bu mülkü çünkü o demde
Yaptım tasvirini nakkaş idim ben

Anasırdan bir libasa büründüm
Nar ü bad ü hak ü abdan göründüm
Hayrülbeşer ile dünyaya geldim
Adem ile bile bir yaş idim ben

Ademin sulbünden Şit olup geldim,
Nuhu nebi olup Tufana girdim
Bir zaman bu mülke İbrahim oldum
Yaptım Beytullahı taş taşıdım ben

İsmail göründüm bir zaman ey can
İshak Yakup Yusuf oldum bir zaman
Eyyub geldim çok çağırdım el’aman
Kurt yedi vücudum kan yaş idim ben

Zekeriyya ile beni biçtiler
Yahya ile kanım yere saçtılar
Davut geldim çok peşime düştüler
Mührü Süleymanı çok taşıdım ben

Mübarek asayı Musaya verdim
Ruhulkudüs olup Meryem’e erdim
Cümle evliyaya ben rehber oldum
Cibrili Emine sağdaş idim ben

Sulbü pederinden Ahmedi Muhtar
Rehnümalarından erdi zülfikar
Cihan varolmadan Ehlibeyte yar
Kul iken zat ile sırdaş idim ben

Tefekkür eyledim ben kendi kendim
Mucize görmeden imana geldim
Şahımerdan ile Düldüle bindim
Zülfikar bağladım tiğ taşıdım ben

Sekahüm hamrinden içindi şerbet
Kuruldu aynıcem ettik muhabbet
Meydana açıldı sırrı hakikat
Aldığım esrarı çok taşıdım ben

Hidayet irişti bize Allahtan
Biat ettik cümle Resullullahtan
Haber verdi bize seyrifillahtan
Şahımerdan ile sırdam idim ben

Bu cihan mülkünü devredip geldim
Kırklar meydanında erkana girdim
Yahı velayetten kemerbest oldum
Selmanı Pak ile yoldaş idim ben

Şükür matlabımı getirdim ele
Gül oldum feryadı verdim bülbüle
Cemolduk bir yere Ehlibeyt ile
Kırklar meydanında ferraş idim ben

Ikrar verdik cümle düzüldük yola
Sırrı faşetmedik asla bir kula
Kerbeladan İmam Hüseynle bile
Pakettim damenini gül taşıdım ben

Şu fena mülküne çok geldim gittim
Yağmur olup yağdım ot olup bittim
Urum diyarını ben irşat ettim
Horasan’dan gelen Bektaş idim ben

Gahı nebi gahi veli göründüm
Gahi uslu gahi deli göründüm
Gahi Ahmed gahi Ali göründüm
Kimse bilmez sırrım kallaş idim ben

Şimdi hamdülillah Şiri dediler
Geldim gittim zatım hiç bilmediler
Sırrımı kimseler fehmetmediler
Hep mahluk kuluna kardaş idim ben.

Not:
Ketmi adem -yokluk devresi demek.
Hayrülbeşer – insanların en hayırlısı.
Damen – etek
Fehmetmek- Anlamak

(Bugünlük de bu kadar…. sevgiyle kalın.. NAZENIN)